ใต้...ร่มไทร

          แดดอ่อนๆ สอดลอดผ่านพุ่มไทรเป็นลำแสงบางๆ นวลตา  กระทบไทรใบเล็กที่ร่วงลงมาจากกิ่งเบื้องบนที่อยู่สูงตระหง่านคล้ายพรมที่ปูทอดตลอดรัศมีร่มไม้ มองดูร่มรื่น...ชวนให้นั่งเล่นเสียจริง  ทุกเช้านักเรียนตัวเล็กๆ เมื่อมาถึงโรงเรียนจะหยิบไม้กวาดทางมะพร้าวคนละด้าม เก็บกวาดใบไม้ใต้ลานไทรจนสะอาดตา สามารถวิ่งเล่นและพักผ่อนหย่อนใจ...  เมื่อตระหนักถึงคุณค่า การดูแลรักษาจึงเป็นหน้าที่ของเราทุกคน

ไทร

ที่มา : http://rspg.dusit.ac.th/index.php?name=find&tree=%E0%B8%97&page=0

ไทรงาม ยามแผ่ ก้านกิ่ง

แอบอิง แอนกาย คลายเหงา

ปืนป่าย ภายใต้ ร่มเงา

รากเจ้า โหนเล่น เช่นฝูงลิง

..

..

          ร่มไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขานอกจากจะให้ร่มเงาแล้ว ยังเป็นเหมือนเครื่องเล่นในสวนสนุกของเด็กๆ เพราะรากที่ดิ่งทิ้งทอดลงมาตามแรงโน้มถ่วง คล้ายเชือกเส้นเล็กบ้างใหญ่บ้าง ถูกรวบขมวดปลายเป็นปม จากหลายเส้นทำให้มองดูเป็นสายเชือกไทรขนาดกำมือ ใช้สำหรับโหนเล่น บางคนชอบความผาดโผนก็จะมีท่าแปลกๆ มาเล่นโชว์เพื่อนๆ เป็นประจำ เมื่อรวมตัวกันจะเหมือนฝูงลิงน้อย ห้อยโหนบันไดลิงกันอย่างสนุกสนาน

          ร่มเงาใต้พุ่มใบที่ซ้อนหนาเป็นที่วิ่งเล่นสำหรับเด็ก กิ่งขนาดใหญ่ด้านบนยังเหมาะกับการปีนป่าย ที่สำคัญคือ ใบอ่อนสีชมพูอ่อนแกมส้ม มันวาว รสชาติเฝื่อนๆ ยังเป็นอาหารว่างหรือที่เรียกว่าเมี่ยง ภาษาอีสานถิ่นเขมรเรียก "มีง" ภาษาอีสานถิ่นลาว เรียก "เหมี่ยง" เมี่ยงใบไทรที่ว่า คือ นำใบไทรอ่อนๆ จิ้มพริกเกลือกิน รสชาติเฝื่อนๆ ของใบไทรเข้ากันได้ดีกับพริกเกลือที่มีรสหวานเผ็ดและเค็มน้อยๆ หลายคนมักจะเตรียมพริกเกลือแล้วปีนขึ้นไปบนต้น เอกเขนกนอนกินบนกิ่งไทร

         

ยอดอ่อนไทร

ที่มา : http://www.magnoliathailand.com/webboard/index.php?topic=8754.0

          การกินใบไทรในลักษณะนี้อาจเป็นลักษณะเฉพาะกลุ่ม บางพื้นที่ไม่นิยมนำมากิน ซึ่งเป็นที่เข้าใจกันในเรื่องของวัฒนธรรมที่แตกต่าง (สำหรับผม ไม่แนะนำให้ลองกินเองนะครับ) อีกอย่างทุกวันนี้เด็กๆ คงไม่กินกันแล้วละครับ เพราะมีอะไรให้สนใจกว่านี้อีกมาก

           หลายครั้งหลายคราเมื่อเห็นต้นไทร ภาพต่างๆ เหล่านั้นจะหวนกลับมาให้ได้แอบอมยิ้ม และความทรงจำเช่นเดียวกันนี้คงเป็นแค่เรื่องที่ยังจำกันได้ในหมู่เพื่อนฝูง เมื่อเจอกันก็จะนั่งเล่าถึงอดีตที่ผ่านมา เล่าพลางขำพลาง น่าแปลกนะครับที่เราไม่เคยลืมวันเวลาเหล่านั้น แม้ว่ามันจะผ่านมานานแล้วก็ตาม.....           

..

..

..

แล...ลมต้อง ใบอ่อน ไหวไหว

เกว่งไกว บางใบ ปลิวปลิด

ลอยล่อง ตามลม ทุกทิศ

ให้หวนคิด ถึงครั้น ผันผ่านมา...  

..

..

..

                    ร่มไทรแผ่รัศมีกว้างขึ้นตามกาลเวลา... หลายเรื่องราว หลากเรื่องเล่า เกิดขึ้น หมุนเวียนแลผันผ่าน... เป็นสถานที่เก็บซ่อนเรื่องราวอันน่ารัก น่าขัน ของเด็กบ้านนอก คนแล้วคนเล่า รุ่นแล้วรุ่นเล่า และสำหรับผมร่มไทรแห่งนี้ได้ถูกบันทึกไว้ในกล่องความทรงจำดีๆ อย่างยากที่จะลบเลือน....

คิดถึง....ร่มไทร           

มานิต 13 ต.ค. 58