บันทึกความทรงจำ "คุณครู...ใบไม้"

                    ม่านหมอกบางๆ ยามที่ดวงอาทิตย์ดวงโตกำลังจะลาลับขอบฟ้า ขับให้แสงที่แผ่มานั้นเป็นสีแดงส้มและเมื่อสะท้อนกับเมฆกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยที่ลอยเกลื่อนฟ้า จะกลายเป็นท้องฟ้าสีแดงก่ำ ทั้งสวยงามน่าดูแต่ขณะเดียวกันก็ซ่อนความน่ายำเกรงไว้ทุกครั้งเมื่อแหงนมอง ฟ้ายามแลงเช่นนี้ พ่อมักจะชี้ให้ผมดูบ่อยๆ พ่อว่าเป็น "เลือดยักษ์กุมภัณฑ์" ซึ่งอาจมีเรื่องเล่าหรือตำนานอันเป็นที่มาของชื่อเรียกท้องฟ้าลักษณะนี้....  แลเบื้องล่างคือท้องทุ่ง.... ที่บัดนี้มีดอกหญ้าหลากชนิดกำลังชูช่อไหวติงตามทางลมที่พัดผ่าน บางช่อตูมเต่งพร้อมสัมผัสไอหมอกและบานรับแดดอุ่นๆ ในยามเช้าของวันพรุ่ง บรรยากาศยามเย็นเช่นนี้ บอกให้เรารู้ว่า ฤดูหนาว...มาเยือนแล้ว                     เมื่อแสงยิ่งอ่อนแรงลงทีไร... ลมแผ่วๆ ที่บางเบาเมื่อช่วงเย็น บัดนี้กลับพัดพาความหนาวเหน็บมากระทบผิวกายให้เย็นเยือกหนักขึ้นทุกที เสียงจักจั่นเรไรก้องอยู่ทั่วไปชวนให้หลับไหลไปกับเสียงขับกล่อมของบทเพลงธรรมชาตินั้น... ดึกขึ้นน้ำค้างลงจัด... บ้านไม...