บันทึกความทรงจำ "คุณครู...ใบไม้"

                    แท่งชอล์กสีขาวถูกลาก...ตวัดตามแรงมือ ลงบนกระดานไม้สีเขียวเป็นเส้นสายอักษรอย่างบรรจง ห้องเรียนย่อมๆ โต๊ะเรียนเก่าๆ กับพวกเราตัวเล็กๆ ที่กำลังนั่งเรียนอย่างตั้งอกตั้งใจ สายตาจับจ้องอยู่ที่ข้อความบนกระดานที่คุณครูป้าแขกกำลังเขียนอยู่ในขณะนั้น...                     ใกล้เที่ยงแล้ว... ครูป้าแขกจัดการมอบหมายงานบนกระดานให้พวกเรานั่งทำนั่งเขียน พร้อมข้อความทิ้งท้ายก่อนจะปล่อยให้เด็กๆ ทำงานอย่างเงียบๆ ว่า ...  "ใครทำเสร็จก่อน ให้ลงไปช่วยครูทำกับข้าวด้านล่าง..."                     ได้ยินอย่างนี้แล้ว มีหรือที่เด็กๆ จะไม่อยากลงไปช่วย หรือหากไม่ได้ช่วยก็ขอแค่ลงไปดูคุณครูทำอาหารกลางวัน พร้อมกับลุ้นว่ากับข้าวมื้อกลางวันของวันนี้จะเป็นเมนูอะไร ความจริงอาหารกลางวันมีไม่กี่อย่างแต่จะหมุนเวียนสลับกันไปบ้าง อย่างอาหารจำพวกฟัก ไม่ว่าจะเป็น ต้มจืดฟัก แกงกะทิฟัก แกงเขียวหวานฟัก (กินกันจนหน้าเหมือนฟักเข้าไปทุกวัน...555) หรืออ...

                    ... ไผ่ใบเล็ก สีเสียดจนเกิดทำนองธรรมชาติ ผสานเสียงลำไผ่เบียดโอนเอนตามแรงลม ตามด้วยใบมะม่วงใหญ่กระทบกันเป็นจังหวะ แสงอาทิตย์อ่อนๆ สาดลอดผ่านใบไม้ลงมากระทบผืนดินเบื้องล่างที่โล่งเตียนเป็นหย่อมเล็กๆ บ่งบอกว่าใต้ร่มไม้ใหญ่นี้เป็นที่ถูกใช้งานบ่อย ลมเย็นๆ กับบรรยากาศเช่นนี้เองทำให้ร่มไม้ข้างอาคารเรียน มักจะมีเด็กๆ มาวิ่งเล่นและพักผ่อนอยู่ไม่เคยขาด                             ใต้ร่มมะม่วงใหญ่นี้ หลายครั้งหลายครายังถูกใช้เป็นห้องเรียนของพวกเรา ผมเรียกมันว่า "ห้องเรียนธรรมชาติ" เรียนท่ามกลางธรรมชาติจริงๆ น่ารักดีครับเรียนไปดูนกดูแมลงไปเข้าท่าทีเดียว วันไหนนึกครึ้มอกครึ้มใจขึ้นมา ครูป้าแขก (ครูประจำชั้นของผม) จะบอกให้เด็กๆ หอบหนังสือเรียนและเก้าอี้ไม้ตัวเก่งของแต่ละคนลงมาเรียนที่ห้องเรียนธรรมชาติ เก้าอี้สมัยก่อนจะเบาเพราะทำจากกระดานอัดและโครงเหล็กกลมกลวงเล็กๆ เด็กๆ จึงแบกลงบันไดมาได้สบายมาก ทำไมต้องแบกเก้าอี้มาด้วยเหรอครับ... หากให้ทายคงจะบอกว่า ...