ข้าวเหนียว...กับ...ใบตองของแม่


...หอมกลิ่นข้าว

                   แดดอ่อนๆ ยามเช้าตรู่ สาดกระทบละอองไอบางๆ จากหวดบนหม้อนึ่ง ภายในมีข้าวสารเหนียวที่หม่าไว้ข้ามคืน (หม่า คือ การนำข้าวสารเหนียวแช่ในน้ำ) ปิดด้วยฝาหม้อที่พอดีกับปากหวดนึ่งข้าว มีไม้ฟืนเป็นแหล่งให้ความร้อนทดเข้าออกระหว่างก้อนเส้าหินสามก้อนที่วางสามมุมบนพื้นดิน มีเด็กชายแกละนั่งตั่งไม้คอยสังเกตการณ์อยู่อย่างใกล้ชิด สักพักจะต้องเปิดดูว่าข้าวเหนียวที่นึ่งนั้นได้ที่พอจะทิกหรือยัง (ทิก คือ การพลิกข้าวเหนียวจากก้นหวดขึ้นมาด้านบนเพื่อให้อีกด้านสุกเท่ากัน) ขั้นตอนการทิกข้าวแม่หรือพ่อจะจัดการด้วยตัวเอง ส่วนผมแค่สังเกตการณ์อย่างที่บอก และทันทีที่ข้าวสุกข้าวเหนียวปั้นแรกจะตกเป็นของผู้สังเกตการณ์ก่อน...555


ที่มา : http://www.openbase.in.th/node/10696

                    เมื่อข้าวสุกแม่จะนำกระด้งพรมน้ำมาวางก่อนจะนำข้าวเหนียวมาส่าย การส่ายข้าว หมายถึงนำข้าวเหนียวมาทิกลงบนกระด้ง บางพื้นที่แถบอีสานจะทิกลงบนกระโบมแล้วใช้ไม้ขัดหม้อเกลี่ยไปมาเพื่อให้ไอร้อนระเหยออกไป ก่อนจะปั้นเป็นก้อนใส่กระติ๊บข้าวเป็นอันเสร็จ แม่บอกว่าถ้าไม่ส่ายข้าวเวลากินแล้วจะรู้สึกร้อนภายในทำให้ไม่สบายตัวได้

                    ข้าวส่วนหนึ่งถูกปั้นเป็นก้อนพอดีกับกระปุก (กล่องข้าว)   ... แม่จะฉีกใบตองกล้วยตีบแห้งสีน้ำตาลเช็ดด้วยผ้าสะอาดแล้วพันห่อข้าวปั้นนั้นก่อนจะวางในกระปุกข้าว  วิธีนี้จะทำให้ข้าวมีกลิ่นหอมใบตองแห้ง ยิ่งน่ากินขึ้นไปอีก เป็นวิธีห่อข้าวของแม่ที่ผมเองไม่เคยเห็นใครทำมาก่อน

                    ... ข้าวเหนียวห่อบวกกับข้าวอย่างสองอย่าง เช่น ไส้กรอก ทอดมัน ไข่ต้ม นับเป็นอาหารมื้อกลางวันที่อร่อยสุดๆ แล้ว หากไม่นับรวมกับอาหารกลางวันที่ช่วยกันปรุงที่โรงเรียน

                    ความจริงครอบครัวผมทานข้าวจ้าวเป็นหลัก นานๆ ทีจะได้กินข้าวเหนียว และทุกครั้งที่นึ่งข้าวแม่จะทำในลักษณะนี้เสมอ นับเป็นภูมิปัญญาอย่างหนึ่งครับเพราะนอกจากข้าวจะหอมกลิ่นใบตองแห้งที่ทำให้น่ากินแล้วใบตองยังซับความชื้นจากไอร้อนของข้าวทำให้ข้าวไม่แฉะเนื่องจากไอน้ำที่เกิดขึ้นได้ด้วย

                    ครั้งหนึ่ง ... ห่อข้าวของผม ทำให้คุณครูป้าแขกถึงกับประหลาดใจ เพราะท่านไม่เคยเห็นการห่อข้าวลักษณะนี้ ผมแบ่งข้าวห่อใบตองของแม่ให้คุณครูปั้นหนึ่ง ท่านลองทาน... สักพักบอกว่าข้าวเหนียวของผมอร่อยมากเพราะหอมกลิ่นใบตอง และบอกว่าหากมีโอกาสก็อยากลองทำดูบ้าง ผมรู้สึกปลื้มใจแทนแม่จริงๆ
                 
                    เด็กชายแกละหอบความรู้สึกดีๆ เหล่านั้นใส่กระเป๋าเป้ใบเล็กกลับบ้าน ... แล้วรายงานทุกเรื่องราวด้วยเสียงเล็กเจื้อยแจ้ว ผมรายงานแม่ด้วยความภาคภูมิใจจนบางครั้งจำไม่ได้ว่าพูดอะไรไปบ้าง แต่สิ่งที่ผมจำได้ดีที่สุดในตอนนี้คือ "แม่ไม่เคยเบื่อที่จะฟังผมเลย"


ตอนนี้ถึงเราจะห่างกันด้วยระยะทาง แต่ผมอยากบอกแม่เหลือเกิน.... ว่า....

ผม... ยังคิดถึง "ข้าวเหนียว...กับ...ใบตองของแม่"  ไม่เคยลืม... เพราะมัน...อร่อยที่สุดในโลก!!!

                 

                 

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

หมากไม้...ในฤดูร้อน

รูปภาพ
กรอบแกรบๆ !!!.........                   เสียงใบไม้แห้งที่ร่วงเกลื่อนภายใต้ดงไม้ขนาดต่างๆ ซึ่งเติบโต เบียดบังกันเพื่อแผ่ใบรับแสง ทำให้บางต้นแม้ยืนต้นมานานมากแล้ว แต่ทว่าลำต้นไม่ใหญ่เท่าใดนัก ใบแห้งที่ร่วงลงพื้นดินเหมือนพรมสีชาแกมเหลืองที่ปูแผ่ทั่วพื้นที่...  นอนทอดร่างรอการผุพังไปตามกาลเวลา... ขณะเดินจึงเกิดเสียงกรอบแกรบ ตามฝีเท้าเล็กๆ ของเด็กๆ .. ..           ลูกตาดำที่กลอกไปมา เหลียวซ้ายแลขวา คล้ายกำลังหาอะไรบางของเด็กน้อย มีแววความหวังและความตื่นเต้นปนกัน แน่นอนทีเดียวว่าฤดูร้อนเช่นนี้ ต้องมีกิจกรรมสนุกๆ เกิดขึ้น และที่แน่นอนยิ่งกว่าก็คงจะหนีจากวิถีธรรมชาติ แบบที่อยู่กับป่าเขา ต้นน้ำ ลำธาร ใกล้หมู่บ้านไม่พ้นอีกตามเคย ..           มือเล็กๆ ถือถุงหิ้วพลาสติก บ้างสะพายย่าม ภายในมีผลไม้ป่าชนิดหนึ่ง ผลรีๆ ขนาดประมาณนิ้วก้อย ผิวมันวาว มีทั้งสีแดงเข้ม ส้มอมเหลือง ไปจนถึงเขียวผิวมะนาว สีสันสวยงามอยู่ในพวงเดียวกัน ผลสุกสีแดงช้ำรสชาติจะหวาน หากสุกประมาณหนึ่งรสชาติจะหวานและฝาดปนกัน ...
อ่านเพิ่มเติม

แมงจีนูน... ภูมิปัญญาการหาอยู่หากินของชาวอีสาน

รูปภาพ
แมงจีนูน            ที่มาภาพ : ชมรมศิลปวัฒนธรรมอีสาน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย http://www.isan.clubs.chula.ac.th                 ท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าว ปลายเดือนเมษายน เมฆบนท้องฟ้าเห็นเป็นสีหม่นๆ คล้ายควันบางๆ ปกคลุม ดูเหมือนฟ้าฝนจะมาในเวลาอันใกล้ ภายใต้ร่มไม้ที่แผ่กิ่งก้าน แม้ใบค่อนข้างเล็ก หากแต่ซ้อนหนาหลายชั้นจนถึงเรือนยอด ก็ช่วยคลายความร้อนอบอ้าวได้บ้าง ใบแก่ที่ร่วงโรย ปลิดปลิวลงบนพื้นดิน ถูกแทนที่ด้วยใบอ่อนเป็นมันวาว ให้ความสดชื่นบ่งบอกว่าชีวิตใหม่ ได้เริ่มต้นพร้อมการเปลี่ยนผ่านไปอีกฤดูกาล ทว่ากลับรู้สึกอ่อนไหวด้วยใบที่บอบบาง เป็นที่ต้องใจของแมลงที่รอลิ้มรสยอดไม้อ่อน ข้อง ที่มาภาพ : คลังวัตถุแถบลุ่มน้ำโขง  http://www.esanpedia.oar.ubu.ac.th/localobjects/                เด็กน้อยหลับตาพริ้ม... ยืดตัวกางแขนรับอากาศบริสุทธิ์ ที่ข้างตัวมี "ข้อง" ที่สานด้วยไม้ไผ่เหลาเป็นตอกเส้นบาง สานขัดเป็นลวดลาย ขึ้นรูปคล้ายคนโฑปากกว้าง ฝาสานด้วยไม้ไผ่ให้มีช่องลึก...
อ่านเพิ่มเติม

ข้าวเม่า

รูปภาพ
ภาพจาก : https://www.thaigreenagro.com                 ข้าวเม่า ในภาษาอีสานออกเสียงว่า เข่าเหม่า อาหารทานเล่นที่มีให้ทานเฉพาะฤดูก่อนการเก็บเกี่ยว กลิ่นหอมและความมันของน้ำนมข้าวเป็น เสน่ห์ที่ชวนหลงใหล  ตะกร้าใบใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยรวงข้าวที่กำลังมีน้ำนมข้าว แม้ในยามที่ยังประดับอยู่ที่รวงยังหอมส่งกลิ่นให้ได้สัมผัสรสธรรมชาติอยู่เนืองๆ                พอได้ข้าวมา สิ่งแรกที่ต้องทำคือการฟาดเมล็ดข้าวให้หลุดร่วงจากรวง ก่อนจะนำข้าวเปลือกนั้นมาลอยน้ำเพื่อคัดเมล็ดที่ลีบออก ซาวเมล็ดที่ลอยน้ำออก เพราะเป็นเมล็ดลีบ จากนั้นนำข้าวที่เหลือนึ่งในหวดทั้งที่ยังมีเปลือก ยกพักและผึ่งไว้ ก่อนนำมาคั่วต่อเพื่อดึงความหอมของข้าวออกมาให้มากที่สุด  ขั้นตอนการเตรียมข้าวนั้นหลายขั้นตอน เฝ้ามองวิธีการทำก็เพลินดี จะทำข้าวเม่าครั้งหนึ่งต้องอาศัยกำลังจากหลายคน ญาติๆ จึงมาช่วยกันตั้งแต่ขั้นตอนการคัดข้าวจนมาถึงขั้นตอนสำคัญหลังจากคั่วเสร็จ คือขั้นตอนการตำ                 การตำข้า...
อ่านเพิ่มเติม